Ondanks ongelukkige gebeurtenissen blijft de wereldwijde agribusiness veerkrachtig – en dat is goed, want de hele wereld heeft voedsel nodig.

Een perfecte storm trof dit jaar de wereldwijde landbouwmarkt - of, op sommige plaatsen, een perfecte droogte.De oorlog in Oekraïne;wereldwijde post-pandemische verstoringen aan de aanbodzijde;recorddroogten in Europa en China;vorst in Brazilië;Orkaan Ian in Florida;en ongebruikelijk zware regenval en overstromingen in India, Pakistan en Australië gecombineerd in 2022 om de grenzen van de huidige productie- en winkelketen van voedselvoorziening op de proef te stellen.

"Verschillende problemen hebben de aanvoer beïnvloed, maar drie jaar La Niña en de oorlog in Oekraïne zijn daar de twee belangrijkste factoren", zegt Carlos Mera Arzeno, hoofd Agri Commodities Markets Research bij de Rabobank.

De huidige uitdagingen verhogen de druk op een toch al gespannen markt.In 2012 schatte de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) dat we tegen 2050 de voedselproductie met 60% moeten verhogen op basis van een business-as-usual-scenario."De wereldwijde voedselmarkt staat voor de uitdaging om een ​​groeiende bevolking te voeden, die tegen 2050 10 miljard mensen zou moeten bereiken. Het is geen triviale taak", legt Christiane Assis, directeur investor relations bij voedselverwerkend bedrijf JBS, uit.

De benchmark Food Price Index van de FAO laat zien dat de voedselprijzen van juli 2020 tot februari van dit jaar in het snelste tempo in tien jaar zijn gestegen als gevolg van steeds krapper wordende voorraden, vooral op de tarwe- en maïsmarkten.

Maar aangezien de uitbreiding van het akkerland in Latijns-Amerika op korte termijn de belangrijkste gok voor de markt lijkt te zijn, zullen de bredere uitdagingen voor de industrie veel ingrijpendere veranderingen in de wereldwijde voedselproductieketen vereisen.

“Op korte termijn zal de voedingsindustrie naar verwachting elke recessie relatief goed doorstaan.Maar als we verder vooruitkijken, zal de grootste uitdaging zijn om bij te dragen aan de race naar netto-nul-koolstofemissies, waarbij veranderingen op boerderijniveau koolstof kunnen vastleggen en een positief effect kunnen hebben”, zegt Arzeno.“Voedsel is al heel lang een deel van het probleem;maar in veel gevallen kan het een deel van de oplossing worden”, besluit hij.