Η ανθρώπινη ιστορία άλλοτε αλλάζει απότομα, άλλοτε διακριτικά.Οι αρχές της δεκαετίας του 2020 φαίνονται απότομες.Η κλιματική αλλαγή έχει γίνει καθημερινή πραγματικότητα, με άνευ προηγουμένου ξηρασίες, κύματα καύσωνα και πλημμύρες που σαρώνουν τον κόσμο.Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έσπασε σχεδόν 80 χρόνια σεβασμού για τα αναγνωρισμένα σύνορα και απείλησε το εξαιρετικά διευρυμένο εμπόριο που αυτός ο σεβασμός επέτρεψε.Ο πόλεμος περιόρισε τις αποστολές σιτηρών και λιπασμάτων που θεωρούνταν από καιρό δεδομένες, απειλώντας την πείνα για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους μακριά από τη σύγκρουση.Οι αυξημένες κραυγές μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ για την Ταϊβάν εγείρουν το φάσμα μιας διεθνούς κρίσης που θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερη.

Αυτές οι μεγάλες αλλαγές έχουν αυξήσει τις ανησυχίες, αλλά και άνοιξαν ευκαιρίες, σε έναν οικονομικό τομέα που αγνοείται εύκολα σε λιγότερο ασταθείς περιόδους: τα εμπορεύματα, ειδικά τα μέταλλα και τα τρόφιμα.Ο κόσμος φαίνεται τελικά ενωμένος σχετικά με τον επείγοντα χαρακτήρα των τεχνολογιών χαμηλών εκπομπών άνθρακα, όπως τα ηλεκτρικά οχήματα (EVs) και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά μόλις και μετά βίας έχει αναγνωρίσει την πολύ μεγαλύτερη προσφορά μετάλλων που θα χρειαστούν.Η εξόρυξη σχετίζεται περισσότερο με την καταστροφή της γης παρά με τη διάσωσή της –μαζί με την εκμετάλλευση του εργατικού της δυναμικού και τη ρήξη των γύρω κοινοτήτων– ωστόσο η ζήτηση για χαλκό, τη βάση για ανείπωτα χιλιόμετρα νέας «πράσινης» καλωδίωσης, θα διπλασιαστεί μέχρι το 2035, προβλέπουν ερευνητές της S&P Global .«Εκτός και αν μαζική νέα προσφορά κυκλοφορήσει έγκαιρα στο διαδίκτυο», προειδοποιούν, «ο στόχος των καθαρών μηδενικών εκπομπών θα παραμείνει απρόσιτος».

Με τα τρόφιμα, το θέμα δεν είναι η αλλαγή στη ζήτηση, αλλά η προσφορά.Η ξηρασία σε ορισμένες βασικές αναπτυσσόμενες περιοχές και οι επιπτώσεις του πολέμου —συμπεριλαμβανομένων των αποκλεισμών— σε άλλες έχουν φέρει σε αναταραχή το παγκόσμιο εμπόριο τροφίμων.Οι ολοένα και πιο ασταθείς βροχοπτώσεις θα μπορούσαν να μειώσουν τις αποδόσεις της Κίνας σε βασικές καλλιέργειες κατά 8% έως το 2030, προειδοποιεί το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Πόρων.Οι παγκόσμιες αποδόσεις θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 30% μέχρι τα μέσα του αιώνα «χωρίς αποτελεσματική προσαρμογή», ​​διαπίστωσαν τα Ηνωμένα Έθνη.

Βελτιωμένη Συνεργασία

Οι ανθρακωρύχοι και οι ΜΚΟ που τους παρακολουθούν κινούνται επίσης προς τη συνεργασία, ωθούμενοι από την αυξανόμενη ανησυχία των τελικών πελατών για βιώσιμες αλυσίδες εφοδιασμού.«Υπήρξε μια μεγάλη αλλαγή τα τελευταία δύο χρόνια στις εταιρείες που αγοράζουν υλικά εξόρυξης», λέει η Aimee Boulanger, εκτελεστική διευθύντρια της Initiative for Responsible Mining Assurance (IRMA) με έδρα το Σιάτλ.«Οι αυτοκινητοβιομηχανίες, οι κοσμηματοπώλες, οι παραγωγοί αιολικής ενέργειας ζητούν αυτό που θέλουν επίσης οι αγωνιστές: λιγότερη ζημιά στη διαδικασία εξόρυξης».Η IRMA ελέγχει μια ντουζίνα ορυχεία σε όλο τον κόσμο για τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον, τις κοινότητες και τους εργαζόμενους.

Η Anglo American είναι ο κύριος εταιρικός τους συνεργάτης, θέτοντας εθελοντικά επτά εγκαταστάσεις στο μικροσκόπιο βιωσιμότητας, από το νικέλιο στη Βραζιλία έως τα μέταλλα του ομίλου πλατίνας στη Ζιμπάμπουε.Η Boulanger υπογραμμίζει επίσης τη δουλειά της με τους δύο σχετικούς γίγαντες στην εξόρυξη λιθίου, SQM και Albermarle.Η εξάντληση του νερού από τις δραστηριότητες «άλμης» αυτών των εταιρειών στην ψηλή έρημο της Χιλής έχει προκαλέσει κακή δημοσιότητα, αλλά συντάραξε τη νέα βιομηχανία σε αναζήτηση καλύτερων τρόπων, υποστηρίζει.«Αυτές οι μικρότερες εταιρείες, που προσπαθούν να κάνουν ό,τι δεν έχει γίνει ποτέ πριν, αναγνωρίζουν την επείγουσα ανάγκη της στιγμής», λέει ο Boulanger.

Η γεωργία είναι τόσο αποκεντρωμένη όσο και η εξόρυξη συγκεντρωτική.Αυτό κάνει την αύξηση της παραγωγής τροφίμων πιο δύσκολη και ευκολότερη.Είναι πιο δύσκολο γιατί κανένα διοικητικό συμβούλιο δεν μπορεί να κινητοποιήσει τη χρηματοδότηση και την τεχνολογία που βελτιώνει την απόδοση για τα περίπου 500 εκατομμύρια οικογενειακά αγροκτήματα στον κόσμο.Είναι πιο εύκολο γιατί η πρόοδος μπορεί να έρθει με μικρά βήματα, με δοκιμή και λάθος, χωρίς δαπάνες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Οι πιο σκληροί, γενετικά τροποποιημένοι σπόροι και άλλες καινοτομίες διατηρούν σταθερή την αύξηση της παραγωγής, λέει ο Haines της Gro Intelligence.Οι παγκόσμιες συγκομιδές σιταριού αυξήθηκαν κατά 12% την τελευταία δεκαετία, το ρύζι κατά 8%—σχεδόν σύμφωνα με την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού κατά 9%.

Ο καιρός και ο πόλεμος απειλούν αυτή την ισορροπία που κερδήθηκε με κόπο, τους κινδύνους που ενισχύονται από τις υψηλές συγκεντρώσεις που έχουν εξελιχθεί σε έναν (περισσότερο ή λιγότερο) κόσμο ελεύθερων συναλλαγών.Η Ρωσία και η Ουκρανία, όπως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, αντιπροσωπεύουν περίπου το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού.Οι τρεις κορυφαίοι εξαγωγείς ρυζιού - η Ινδία, το Βιετνάμ και η Ταϊλάνδη - καταλαμβάνουν τα δύο τρίτα της αγοράς.Οι προσπάθειες εντοπισμού είναι απίθανο να φτάσουν μακριά, σύμφωνα με τον Haines.«Η χρήση περισσότερης γης για την παραγωγή λιγότερων καλλιεργειών, αυτό δεν είναι κάτι που έχουμε δει ακόμα», λέει.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι επιχειρήσεις, οι επενδυτές και το ευρύ κοινό θα θεωρούν τα μη πετρελαϊκά εμπορεύματα πολύ λιγότερο ως δεδομένα στο μέλλον.Η παραγωγή και το κόστος των τροφίμων ενδέχεται να αυξομειωθούν σημαντικά για λόγους που δεν ελέγχουμε (βραχυπρόθεσμα).Η παραγωγή των μετάλλων που χρειαζόμαστε είναι περισσότερο μια κοινωνική επιλογή, αλλά ο κόσμος δείχνει ελάχιστα σημάδια ότι αντιμετωπίζει.«Η κοινωνία πρέπει να αποφασίσει ποιο δηλητήριο θέλει και να βολευτεί με περισσότερα ορυχεία», λέει ο βραστήρας του Wood MacKenzie.«Αυτή τη στιγμή η κοινωνία είναι υποκριτική».

Ο κόσμος πιθανότατα θα προσαρμοστεί, όπως και πριν, αλλά όχι εύκολα.«Αυτή δεν θα είναι μια πολύ ομαλή μετάβαση», λέει ο Miller της Miller Benchmark Intelligence.«Θα είναι μια πολύ δύσκολη και ανώμαλη διαδρομή για την επόμενη δεκαετία».